Φώτα θέσης.

Μια περίεργη σκοτεινιά πέφτει αυτές τις μέρες
όχι μέσα -άστα αυτά-, σου μιλώ για έξω.
Μεσημέρι ακόμα και ανάβεις φώτα θέσης -υπάρχω-.
Τελευταία όλο και περισσότεροι τ' ανάβουν από νωρίς.
Σε κάθε λογής οχήματα: μικρά, μεγάλα, παλιά ή καινούρια.
Φτωχοί και πλούσιοι , παραδοσιακοί ή μοντέρνοι,
όλοι σιγά σιγά ανάβουμε τα μικρά μας φώτα -υπάρχουμε-.


Είναι δύσκολη πολύ η ώρα της μικρής της σκάλας,
για το μεταβατικό στάδιο απ' τη μέρα στη νύχτα.
Και κυρίως, για τη νύχτα' που έρχεται,
Για τα φώτα διασταύρωσης που θ' ανάψουν σε λίγο,
όταν πέσει το βαρύ σκοτάδι και τα πνίξει όλα,
Για τα φώτα των στοπ όταν όλα σταματήσουν
και χειρότερα για εκείνα τα φώτα της πορείας,
που σε τυφλώνουν, σε ζαλίζουνε
και πια τίποτα καθαρά δε βλέπεις.


Θυμώνω. Και στον καιρό και στους καιρούς.
Θέλω ήλιος να γεμίζει τις μέρες μου, φως.
Αυτό το ατέλειωτο σούρουπο αρχίζει να μ' εξασθενεί.
Επηρεάζει σοβαρά την όρασή μου και βλέπω όνειρα θολά.
Βλέπω το μέλλον να μακραίνει ολοένα, παγωμένο.