Προσανατολισμός.

Στεκόταν πάντα στη θέση του,
σοβαρός κι αγέρωχος, με το δικό του ρυθμό
ανάβοντας και σβήνοντας αδιαλλείπτως,
δηλώνοντας περίτρανα τη θέση του στον ορίζοντα,
σηματοδοτώντας ξεκάθαρα το όριο:
μετά την απέραντη θάλασσα, η τόση στεριά.


Κι εγώ που από τότε κρατούσα
πυξίδα χαλασμένη,
με έμφυτη την έλειψη πρασανατολισμού βασικού
και μονίμως αφημένη σε ατελέσφορες περιπλανήσεις
προς εύρεση αλήθειας,


ήξερα μόνο να φτάνω σε σημεία ψηλά,
να εντοπίζω τον στιγμιαίο πίδακα φωτός του
κι ύστερα να ησυχάζω στο ξαφνικό πάλι σκοτάδι του,
ήρεμη πια που βρήκα ξανά την πορεία μου
έστω μέχρι να ξημερώσει
(Την ημέρα εξάλλου, όλα φαίνονταν πιο ξεκάθαρα).