H Μαθηματική Εξίσωση Ενός Ποιήματος.

Διατηρώ ανέκαθεν μια αρνητική στάση απένταντι στα μαθηματικά.

Τις περισσότερες φορές, κρατώ αρνητική στάση και απέναντι στους διδασκάλους τους. 

Ειδικά αν τυχαίνει να προσπαθούν να με διδάξουν την επιστήμη αυτή

την οποία θεωρώ μεν πολύ σημαντική αλλά για μένα παραμένει ακατανόητη.

Όπως ακατανόητο παραμένει και το γιατί πρέπει στο σχολείο να διδασκόμαστε τόσο προχωρημένα μαθηματικά.

Και ειδικά στη γενιά τη δική μου, που έπρεπε να τα δώσουμε και πανελλήνιες για να γίνουμε... φιλόλογοι.

Παρόλα αυτά, αντιλαμβάνομαι ότι τα ερωτηματικά μου θα παραμείνουν ακατανόητα, όσες απαντήσεις κι αν πάρω.

Εξάλλου εμένα, εκτός από προσθέσεις, αφαιρέσεις, προπέδειες κτλ

το πιο χρήσιμο στη ζωή μου μαθηματικό μοντέλο είναι η μέθοδος των τριών.

Τη χρησιμοποιώ πολύ συχνά για να μετατρέπω τις βαθμολογίες των μαθητών μου σε κλίμακα %.

Επίσης, η άλλη συνεχής επαφή που έχω με την επιστήμη αυτή, είναι το γραφείο του κυρίου Ζαμπέτη, συνταξιούχου μαθηματικού.

Είναι ο κλασικός καθηγητής, που λογικά θα δίδασκε σε 6ετή Γυμνάσια και θα ήταν ο φόβος κι ο τρόμος.

Τώρα, στα 80 του σχεδόν, είναι χοντρούλης, σκυφτός, φορά χοντρά μαύρα κοκάλινα γυαλιά

κι έχει μετατρέψει την γκαρσονιέρα δίπλα από το διαμέρισμά του σε γραφείο.

Εκεί, περνάω 5 ώρες την εβδομάδα διδάσκοντας τη δική μου επιστήμη (καθόλου ανάξια λόγου θέλω να πιστεύω) στις 2 εγγονές του.

Τριγύρω μου, από όλες τις πλευρές, υψώνονται απειλητικές βιβλιοθήκες που ακουμπούν το ταβάνι.

Είναι γεμάτες με βιβλία μαθηματικών.

Στα Ελληνικά, στα Αγγλικά, στα Ιταλικά, στα Γαλλικά και στα Ρώσικα.

Τέσσερις τεράστιες βιβλιοθήκες, με περισσότερα από 5.000 βιβλία μαθηματικών.

Κι όπως με έχουν ενημερώσει οι εγγονές του, υπάρχουν κι άλλες 2 αντίστοιχες βιβλιοθήκες στο υπνοδωμάτιό του.

Πίσω μου όμως, πίσω δλδ από το απειλητικό γραφείο του (αυτά τα παλιά, βαριά γραφεία...)

βρίσκεται μια βιβλιοθήκη λίγο πιο μικρή και πιο γλυκιά, γεμάτη βιβλία ποίησης.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν τελικά υπάρχει μια γραμμή τόσο διάφανη και ανεπαίσθητη

που τα ενώνει μυστικά σε τούτον τον κόσμο όλα

και τα φερνει σε μια αρμονία τόσο απόλυτη

όσο εκείνη μιας μαθηματικής εξίσωσης

ή ενός όμορφου ποιήματος.

Παρεπιπτόντως, εκείνη η μετάφραση του Cummings κύριε Μαθηματικέ, υπέροχη.