Ένα εσύ.

Ένα εσύ απροσδιόριστο και τόσο συγκεκριμένο συνάμα,
που με κυνηγά στις πιο κρυφές ακόμα άκρες της ψυχής μου,
που ρίζωσε βαθιά στο δέρμα μου και το κουβαλώ σα βάρος.
Κι όταν δεν το θέλω εμφανίζεται από παντού και με κυνηγά,
ή αν το ζητώ, σκληρά αρνείται το άγγιγμα μου,
τιμωρώντας με πάλι που το θέλησα.


Ένα εσύ, ακόμα εκεί, να με στοιχειώνει, ψυχή και σώμα,
να μένει κρυφά στο βλέμμα μου για να ελέγχει ό,τι βλέπω,
να κρύβεται πίσω απ' όλες τις λέξεις στα ποιήματά μου
μήπως και πω καμιά αλήθεια βαριά ή ενα ανούσιο ψέμα ακόμα,
να με τιμωρεί ένα εσύ, που άλλο "ησύχασε" δεν ήξερα από το δικό του.


Ένα εσύ, πικρή τιμωρία ίσως που άγγιξα το τριφύλλι το θαλασσινό,
που πίστεψα κάποτε πως η μια φορά στα χίλια χρόνια ήμουν εγώ
και τώρα το αιώνια πόσο λίγο αλήθεια κράτησε.


Ένα εσύ τόσο εχθρικό, που δε μοιάζει καθόλου πια με σένα.

(Εικόνα: www.deviantart.com
Χρήστης: KaterinaBelkina)